بی من تو در کجای جهانی که نیستی

گاهی وقتها فکر میکنم این جهانی که در جهل توست تا کجا قرار است نفهم باقی بماند.فکر میکنم قدرت زُل زدن توی چشمهایت را کدام انسانِ زورمند تحمل میکند.فکر میکنم گندمزارهای جهان و گندمزارهای پای سبلان . . . کدامشان بیشتر شبیه صورت توست . . . یا اینکه شبها ، چگونه آدمها بی فکر تو به خواب میروند. فکر میکنم خدای خوبی که تو را آفرید، زمان آفرینشت حالی را داشت که زمان آفرینش یوسف . . .  و زمان آفریدن من حالی را که زمان آفرینش زلیخا.آخ عزیزِ دل!کدام روزِ زمستان،با شالگردن آبی بلندی در خیابان برفیِ انقلاب راه میروی و من ، بی قرارِ بی قرار . . . به ناگاه عاشقت میشوم ؟

+ برسد به دست معشوقِ مجهولِ مان :)