وقتی دور ها نزدیک میشوند:)

رُفَقا!مجازی هاَ!با روابط کنترل شده ای که با هم دارید،به دوستیهایتان ادامه دهید.آنقدر جذاب میشود وقتی برای همح حرف میزنید،بعد کم کم ساخته میشوید.در ذهن طرف مقابل.بی آنکه یکبار همدیگر را دیده باشید.بی آنکه یکبار دست هم را گرفته باشد،هم را بغل کرده باشید.بی آنکه حتی چیز زیادی از زندگی هم بدایند.عجیب ساخته میشوید در ذهن مجازیِ آنورِ خط.بعدترها!مثلا در حرم بانو قرار میگذارید و هم را مبینید،چقدر خوب ؟...چقدر بوی پاک کنِ تازه میدهد؟یا بعد از دوسال و اندی و یا حتی بیشتر،ارتباط،ناگهان شهرهایتان یکی میشود،هم را در یک خیابان،یک کوچه،میبینید و چقدر خوب؟چقدر ذوق دارد؟یا اصلا بعیدتر،آنسر کشور باشید و جای دیگر عروس شوید...جایی که یک خیابان با هم فاصله داشته باشید...چقدر خوب؟چقدر نادر؟اصلا توصیه ی ایمنیست :رفقای مجازیِ اندک با ارتباط طولانی،و عمق رابطه ی کنترل شده،از واجبات عصر امروز است :)

سرما جان؟!بیا بیا ...

یادم می آید قبلترها،در بلاگفا(رحمه الله علیه)چیزی نوشته بودم راجب برفهایی که صاحب دارند.اینکه هر دانه برف برای کسیست در عالم.اینکه هیچکس دنبال دانه ی برفَ اش نیست،مشکل آدمهاست...باز دارد سرما میآید توی شهر...خانه ها...اتاقهای بی پنجره حتی.مثل اتاقکِ بی پنجری ی بی چاره ی من!همینکه صبح بیدار شوی و ببینی پاهایت که از ّتو بیرونند دارند سرما را حس میکنند،خودش دنیای خوشحالیست:)